* * *

І ноч на вуліцы. І змрок...
Сняжынак далікатны шэлест,
Як лёсу нейкі мне папрок.

Ім адзінока за акном,
Шкрабуцца ў шыбу па чарзе,
Гарыць дзе яркае святло...

Я адчуваю iх намер,
І мне ў знямозе гэта дапамога –
Кароткая жыццёвая дарога...

У белі лютай, зімняй,
Калі марозна на душы,
Стаяць хачу я вішняй

У цёмнай зорнай цiшы,
У майскай веснавой віхуры;
І цёплыя ліць слёзы,

І ападаць пялёсткамі паволi,
I ткаць узор ажурны…
Ты толькi мне дазволь…