калі разьбіваць сваё сэрца
многа разоў,
у рэшце рэшт ад яго
застанецца адна парахня.

я пассыплю яе
ў плястмасавы слоік ад маянэзу
і закапаю ў гэны сардэчны пыл
грэйпфрутавае зернетка.
магчыма, вырасьце дрэўца,
заквітнее і запладаносіць,
а я ведаю -
ты вельмі любіш
грэйпфрутавы сок...

хаця к чорту!
няхай лепей ветрык
разьвее той пыл
над якім беларускім балотам.
і будзе ўначы
маё сэрца
сьвяціцца зьнічкамі,
а жабкі навучаць яго
лепшым песьням каханьня.

а можа ссыпаць мне сэрца
ў хвалі Сусьветнага Акіяну?
тады гэтым песьням яго
навучаць кіты...

а можа пакуль пачакаць?
адалі напэўна штосьці яшчэ
можна зрабіць
з расьцярушаным сэрцам?!.