Хвалі мора Zero
Прыбіваюць да берага сьмецьце...
Я тасую калоду Таро
Ў пошуках Сьмерці...

Хутка будзе прыліў,
Мяркую, даволі высокі;
А здалёк ад зямлі
Ў цёмна-сінім небе – аблокі.

Па прывычцы старой
Я імкнуся ўбачыць Радзіму
Ў хвалях мора Zero
Знікну я, але не загіну –

Свой пачэсны пасад
Я займу Нідзе ды й Ніколі...
Дзьве сьлязінкі ў вачах
Дыяментамі зьзяюць у промні
апошнім
Сонца,
што зайшло
толькі што...