F.Garc?a Lorca

La guitarra
Empieza el llanto
de la guitarra.
Se rompen las copas
de la madrugada.
Empieza el llanto
de la guitarra.
Es in?til callarla.
Es imposible
callarla.
Llora mon?tona
como llora el agua,
como llora el viento
sobre la nevada.
Es imposible
callarla.
Llora por cosas
lejanas.
Arena del Sur caliente
que pide camelias blancas.
Llora flecha sin blanco,
la tarde sin ma?ana,
y el primer p?jaro muerto
sobre la rama.
?Oh guitarra!
Coraz?n malherido
por cinco espadas.

----------------------------
ГІТАРА

Засьпявала недзе гітара -
разьбіваецца келіх ранку.
Засьпявала недзе гітара...
Немагчыма перашкодзіць сьпеву,
няма моцы такой у сьвеце.
Манатонна вірчыць як рэчка,
стогне мерна як завіруха.
І не спыніць ніхто яе сьпеву.
Пераносіць у даль паўднёвы,
ў пякучы пясок пыстыні,
дзе ўзьнікае міраж прыгожы -
вобраз камеліі белай.
А вось плача страла без луку,
лямантуе без раніцы вечар,
на галіне ільдзянай птушка
ўспамінае вясновы квецень.
О, гітара!
Твае вострыя струны
назаўжды мне працялі сэрца.