У срабрыстым сьвятле месяцовым
Да шырокай і ціхай ракі
Па-над лесам крочылі трое -
То несьлі труну мужыкі.

Па сьцяжыне ішлі яны гладкай,
А над імі ўжо лётаў кажан
І ваўкі падкрадаліся ззаду,
А нябожчык ў труне ляжаў.

Крумкачы ў сьвятле поўні луналі,
І нясьліся ваўкі з усіх ног,
На зямлю тут труны крышка ўпала...
І нябожчык кудысьці пабёг.

"Гэй, куды ты пабёг, нягодны!"-
Адзін з мужыкоў пракрычаў...
А ён - мёртвы зусім і свабодны
І перад ім - шлях у рай.
-----
На стале шклянка гарэлкі
І кавалачак хлеба з сольлю.
Я памёр, але ўсёткі веру,
Што не памру ніколі!