мы з табою па розных баках мяжы,
як Монтэнэгра і Сербія.
а тут у нас дробны дожджык імжыць —
лета з восеньню граюць у дэрбі.

тут па палях шпацыруюць буслы,
жыта жнуць і зьбіраюць бульбу.
ветрык дзьме і зьмятае дворнік стары
лісьце пажоўклае ў гурбы.

адыходзяць грыбы ўжо і камары
адлятаюць на поўдзень да мора.
і валхвы ўжо напэўна рыхтуюць дары.
цікава, ці мне што падораць?

і агулам, калі ня браць пад увагу
сацыяльнае ды асабістае,
то можна тут жыць і трымаць раўнавагу:
аджа wszystko ў нас zajebiste.